Merhaba elit Beyler ben azdım ve aynı zamanda tutkulu bir escort olan Diyarbakır da yaşayan Aygün. 160 boyunda 55 kilodayım son zamanlarda kendimi birçok kişinin ağzında duyuyorum kendimi böyle herkesin ağzında duymak benim için çok onur verici bir şey çünkü bu işte gerçekten iyi olmak en iyi yerlerde olmak benim için bir yetenektir diyebilirim. Hiçbir zaman birçok kadının beceremediği şeyleri evli erkeklerin bile kendi karılarında beklemediği ya da onların yapamadığı şeyleri biz yapıyoruz ve bu yüzden çok iyi olduğumu birçok kadına taş çıkartacağımı söyleyebilirim size. Yapmanız gereken tek şey benimle iletişime geçip benimle aynı yatağa paylaşmanız ve o yatakta neler olacağını İnanın ki size şu an anlatsam bile yetmez yaşayıp öğrenmelisiniz yaşayıp görmelisiniz bunu. Kendimi her ne kadar sizi anlatsan bile az olacak beni tanıyıp öyle düşüneceksiniz artık ki beni tanıdığınız da asla ve asla pişman olmayacaksınız hayatınızda tanıyıp ve görebileceğiniz en güzel hatunlardan bir tanesiyimdir. Büyük bir yetenektir, özellikle de inletmek erkekleri de sadece erkekleri dili ile inleten ve inlettim diyen kadınlardan da değilim üstelik ben inlettiğim zaman erkeklerimi her zaman tam inletirim mesela bu işlem için 4 parmağa kadar kullanmaktan çekinmem. Her ne kadar ince olsa da parmaklarım vücudum gibi aynı zamanda da uzundurlar. Diyarbakır escort bayan arasından sizin için güzelliğimi her zaman ortaya koyacağım. İnanın bana her birisi bir diğerinden değerli erkekler ile geçiyor. Ben hayatı dolu dolu, aşkı da uçurumun kenarında gibi bir çıkmazda yaşayan kadınımdır. Benle iken aşk ya yaşanacak ya da yaşanacak. Bu gibi etkenlerde az dominant olduğumdan da bahsedilebilir ki belki de çok dominant bir kadınım 27 ile ama sorun değilse sizler için o zaman bende de sorun yok demektir. Birlikteliklerimizi ne üzerine kuralım heyecan? O zaman yavan olur gerçekten bence içerisinde mutlaka azıcık acı da olmalıdır. Yemeklerdeki gibi bir etki ise azıcık acı sizlerin kendinizi çok daha iyi hissetmenize de vesile olacaktır benle inanın. Ben Aygün seni bekliyor olacağım.

As the expedition moved out of the Hittite heartlands, we begin to see in Wrench's fieldbooks the beginnings of a new interest in the medieval architecture of the Syriac-speaking Christian communities. The first drawing to appear in his notes is a hastily-sketched plan of the early medieval Deyrulzafaran, "the saffron monastery," located outside of Mardin. Underneath he has copied the Syriac inscription that he found above the door. A few days later and a few pages further, we find a drawing of the late antique church of Mar Yakub in Nusaybin. When, in the following year, Wrench made his way back to Istanbul, he took a long detour through the Tur Abdin, the heartland of Syriac monasticism. The expedition frequently visited American missionaries along their route, celebrating Christmas in Mardin with the local mission of the American Board in Turkey. But as they pressed on across the steppes that today form the far northeastern corner of Syria, the strains of six months' steady travel began to show.

The inscription was widely believed to be too worn to be read, but the expedition "recovered fully one half. "Their dedication is all the more remarkable as the script in which it is written, now known as "hieroglyphic Luwian," was not deciphered until over half a century later. We now know that Nişantaş celebrates the deeds of Shupiluliuma II, last of the Great Kings of Hattusha. As the expedition pushed eastwards, and the fall turned to winter, the Cornellians began to worry that the snows would prevent them from crossing the Taurus mountains, trapping them on the interior plateau. While Wrench and Olmstead pushed ahead with the carriages along the postal route, Charles led a small off-road party to document the monuments of the little-known region between Kayseri and Malatya. A grainy photograph taken at Arslan Taş, "the lion's stone," shows two figures bundled against the cold, doggedly waiting for a squeeze to dry. The backstory is recorded in the expedition's journal.

Much of their time in the Ottoman capital was spent purchasing provisions and hiring porters. The trip's employees would do much more than carry the baggage. Solomon, an Armenian from Ankara, had a knack for quizzing villagers regarding the location of remote monuments. While preparing for the journey, the group made smaller trips in western Anatolia. At Binbirkilise, a Byzantine site on the Konya plain, they visited the veteran English researchers Gertrude Bell and William Ramsay. Like Bell, whose Byzantine interests set her at the vanguard of European scholarship, the Cornell researchers were less interested in ancient Greece and Rome than in what came before and after. Their particular focus was on the Hittites and the other peoples who ruled central Anatolia long before the rise of the Hellenistic kingdoms. When the expedition set off in mid-July, their starting point was not one of the classical cities of the coast, but a remote village in the heartland of the Phrygian kings.